afl. 9 - Romige mosselen

Anna heeft zich nog zo voorgenomen scherp te blijven. Assertief, professioneel, innemend. Maar zodra Sergio Herman haar de hand schudt, is ze al verloren.

‘Ik heb een kwartier,’ zegt hij.

Zijn Zeeuwse tongval lijkt zijn woorden te vertragen, als in slowmotion komen ze op Anna af. Pas als ze gaat zitten dringt de portee van de mededeling tot haar door. Het beloofde half uur was al krap, hoe moet ze in godsnaam in een kwartier een interview afnemen?

Sergio’s ogen schieten naar het managementmeisje dat als een gevangenisbewaker naast de deur geposteerd staat. Naarstig zoekt Anna naar een openingsvraag, wat wilde ze ook weer van hem weten? Om het gesprek zo spontaan mogelijk te houden, heeft ze haar vragen niet op papier gezet. Ze kijkt Sergio aan en glimlacht. Van zijn lach, met de fonkeling die haar zo lyrisch kan stemmen, is geen spoor te bekennen. Hij heft zijn handen op. Komt er nog wat van, bedoelt hij. Anna voelt paniek opkomen, er komt niets, denkt ze. Maar er komt wel wat.

‘Ik wist niet dat ik van een mossel zo opgewonden kon raken.’ 

Sergio staart haar een moment koeltjes aan. De paniek zwelt aan, neemt kleuren aan achter haar ogen, paars en zwart, ziet ze.

‘Ik bedoel,’ gaat ze snel verder, ’in de documentaire, het was zo mooi, haast sensueel hoe de mossel in beeld werd gebracht.’

Weer schieten Sergio’s ogen naar het wicht bij de deur. Anna schudt haar hoofd, ze moet doorpakken, er nog iets van zien te maken in de luttele minuten die haar resten.

‘In de film vertel je dat je een haat-liefdeverhouding met de mossel hebt. Maar terwijl je dat vertelt, ben je met zoveel passie een mosselgerecht aan het bereiden… daar zie ik toch vooral liefde in.’

‘U stelt geen vragen, u constateert.’

U. Hij zei u. Zij heeft jij gezegd. Hoe kan ze terug? Ineens u gaan zeggen zou heel vreemd zijn. Jij zeggen durft ze ook niet meer. Het enige wat ze kan doen is u en je vermijden. Totaal verkrampt gaat ze voort.

‘Het is een bijzondere film geworden, toch?’

‘Zeker.’

‘En het boek dat erbij hoort is zo bijzonder vormgegeven.’

‘Zeker.’

‘Ik vraag me altijd af hoe het voor een topchef is om naast het harde  werken ruimte te houden voor het ontwikkelen van nieuwe recepten.’

‘Dat vraagt u zich af.’

‘Inderdaad.’

‘Waar schrijft u eigenlijk voor?’

‘Elle Eten.’

Sergio Herman bijt op zijn onderlip. Peinzend kijkt hij haar aan. Anna zet zit schrap. Wat gaat hij doen, uitbarsten over hoe ze zijn kostbare tijd verspilt, zwetst over soppen op mosselen, hem ongevraagd tutoyeert?

‘Dit gaat niet, hè?’ zegt hij.

‘Voor geen meter,’ zegt Anna.

Eindelijk lacht hij de lach die ze zo mooi vindt.

‘Het spijt me,’ zegt ze.

‘Kan gebeuren.’

Mouclade (mosselen in romige saus)

Ingrediënten (4 prs)

0

2 kg mosselen

50 gr boter
2 el bloem
1 dl slagroom
olijfolie
2 sjalotten, gesnipperd
3 dl droge, witte wijn
2 el verse of gedroogde peterselie + garnering
mespunt saffraandraadjes
½ tl ketoembar
½ tl komijn
snuf cayennepeper

1 tl dragon
2 tenen gehakte knoflook
 peper en zout

Stamp de saffraan fijn in een vijzel of met de bolle kant van een lepel. Leg de saffraan in kopje met een laagje kokend water. Even laten staan.

Maak de mosselen schoon.

Verhit een scheutje olie in een (mossel)pan. Fruit de helft van de sjalot. Voeg wijn, 1 kopje water, peterselie, ketoembar, komijn, cayennepeper toe. Breng aan de kook, gooi de mosselen erbij en leg een deksel op de pan. Af en toe schudden. Klaar als de meeste schelpen openstaan (gooi de schelpen dichte exemplaren weg)

Doe de boter in een kommetje en prak er het saffraanwater, rest van de sjalot en knoflook door. Voeg naar smaak peper en zout toe.
Schep de mosselen uit de pan en zeef het vocht. Haal de mosselen uit de schelp, maar laat een stuk of 12 zitten. Die decoreren leuk.
Smelt de saffraanboter in een pan en voeg al roerend de bloem toe. Laat deze roux 2 minuten zacht garen. Voeg kookvocht, slagroom en peterselie toe en roer tot een gladde massa. Voeg de mosselen toe en verwarm.
Schep de mouclade in grote, diepe borden en garneer met dragon en mosselen in schelp.