afl. 2 - Je kunt er ook om lachen

Het is al halftwaalf wanneer het pièce de résistente van het achtgangenmenu wordt opgediend.

‘Het is teveel,’ stamelt Raaf. Ook Anna duizelt het inmiddels van de talloze smaakindrukken, maar de ober steekt zijn riedel met een stoïcijnse blik af.

‘Voor u ligt een Schotse patrijs met zacht gegaarde zuurkool, krokant gebakken bloedworst en gelakkeerde buikspek.’

‘Mijn god,’ kreunt Raaf.

‘Je kunt er ook om lachen,’ bijt Anna hem toe. Ze is het zat zoals hij haar faux pas maar blijft inwrijven. Goed, het was ondoordacht om hem na zijn ontwikkelingshulpdebat mee te voeren naar een tweesterrenrestaurant, maar daarom hoeft hij toch niet de hele avond te verzieken? De derde wereld bestaat, maar deze wereld ook.

Driftig snijdt ze een stukje van de patrijs af. Haar adem stokt. Naast de patrijs ligt een quenelle van iets wat op aardappelpuree lijkt, en uit de quenelle steekt een haar, een stugge, blonde haar.

‘Gadverdamme, kijk dit.’

‘Wat?’

‘Een háár!‘

‘Ah joh,’ verzucht Raaf vermoeid.

‘Ah joh? Dit kan echt niet! Ik moet hier iets van zeggen. Twee sterren, godbetert.’

Anna zwaait naar een ober.
‘Meneer, er steekt een haar uit de quenelle.’

‘O. Dat is vervelend. Wenst u een nieuw hoofdgerecht?’

‘Ik geloof dat ik wel genoeg heb gehad.’

‘Nogmaals, heel vervelend dit, we gaan het regelen.’

De ober pakt het bord op en maakt zich haastig uit de voeten. Anna buigt over de tafel.

‘Wat zou hij bedoelen met “dat gaan we regelen”?,’ fluistert ze.

Raaf staart haar glazig aan. Zijn gezicht, dat al de hele avond bleek was, is nu grauw.

‘Ik voel me echt niet goed, Anna, sorry.’

Hij legt zijn handen op zijn buik en leunt wat achterover in zijn stoel. Plotseling schiet hij met een klap naar achteren en begint te tuimelen. Anna slaakt een gil. Nog net op tijd weet Raaf de tafelrand vast te grijpen. De rugleuning van zijn stoel klettert op de grond. Van alle kanten komen obers aangerend.

‘Excuses’, zegt een van hen, 'het is niet de eerste keer dat dit gebeurt.'

Verbijsterd opent Anna haar mond, maar het gaat allemaal te snel, binnen luttele seconden wordt Raaf op een andere stoel gezet, is het kapotte exemplaar afgevoerd, staat het dessert op hun tafel en de sommelier ernaast, die geen woord aan de toestand vuil maakt.

‘De wijn die we hierbij voor u hebben uitgekozen, is een...’

‘Ik moet even...’ mompelt Raaf, en komt wankel omhoog.

Strompelend begeeft hij zich naar de uitgang. Anna snelt achter hem aan.

‘O nee, niet hier,’ roept ze nog, maar het is al te laat, Raaf klapt dubbel en het volledige tweesterrenmenu, inclusief amuses en wijn, belandt in een brei op de stoep, pal naast de rode loper van Beluga.

Raaf blijft een tijdje hijgend voorovergebogen staan. Anna legt haar hand op zijn rug. Was het geen  aanstellerij de hele avond, zou hij echt ziek zijn? Ineens ongerust voelt ze aan zijn voorhoofd.

‘Jezus, je hebt koorts. En niet zo’n beetje ook.’

Alsof die woorden hem een laatste zetje geven, zakt Raaf in elkaar.

Patrijs met zuurkool op huis-tuin-en-keukenwijze

Benodigdheden (4-6 prs.):

2 patrijzen (totaal ongeveer 1,5 kg)

4 plakjes gerookt spek

100 gr. boter

750 gr zuurkool

200 gr zuurkoolspek

1 ui

100 ml witte wijn (liefst Riesling)

1 dl. water

6 pimentkorrels

2 laurierblaadjes

Bestrooi de partijzen met zout en peper en omwikkel ze met de plakjes spek. Bak de vogels rondom bruin.

Bak ui in gesmolten boter glazig. Schep de zuurkool, de kruiden en de wijn erdoor. Smoor de zuurkool in een half uurtje gaar. Bedek de patrijzen met de zuurkool en laat ongeveer een uur sudderen. Haal de patrijzen uit de pan en halveer ze. Snijdt het zuurkoolspek in plakjes. Verwijder de pimentkorrels en laurierblaadjes uit de zuurkool. Leg de patrijzen in een schaal, omring ze met de plakjes spek en de zuurkool. Geef hierbij aardappelpuree.